van goed naar beter

lieve lezer,
er zijn van die dagen op een overwintercamping dat je je afvraagt: wat doe ik hier (nog)? Dat zijn de grauwe regen- en winddagen, met temperaturen nauwelijks boven de 12 graden en met een volkomen gebrek aan activiteit in het campingdorp. Toegegeven, het zijn er niet veel, maar dit jaar meer dan de vorige winters. En dát ze er zijn kan geen overwinteraar ontkennen. Het 8-uur journaal helpt je meestal weer enigszins van je malaise af, maar die zonnige beelden van schaatsende mensen in de schitterende zon onder felblauwe luchten en de enthousiaste verhalen van de kleinkinderen die voor de eerste keer op de schaats stonden, nou ja, vul maar in...
Maar als je dan een dag of wat later in een heerlijke 22 graden na een verrukkelijke gevulde inktvis met verse aardbeien toe de carnavalsoptocht voorbij ziet trekken, weet je weer waarom je hier bent.Het was dus carnaval: een happening die een paar weken duurt met allerlei activiteiten. Zo is er voor alle groepen wat te doen en meestal in de vorm van een concours: het mooiste straatmuziekgezelschap, de beste zangeres, het leukste koortje,de mooiste kinderkoningin en nog zo wat zaken waarvan Radio Isla Cristina de hele dag kond doet.
Een fraai voorbeeld van hoe men in Spanje met de info daaromtrent omgaat zagen we op 19 februari. Twee mannen op wankele ladders beplakten een groot billboard (5x8 mtr.) met een affiche waarop werd aangekondigd dat van 11 tot 21 februari een groot concours werd gehouden voor straatmuzianten, kwartetten en koren. Enfin, de mannen hebben hun werk gedaan en het aanplakbord ziet er voor de komende maanden weer spic en span uit.
Wie ook werk houdt hier, zijn de gendarmes: de guardia civil. Ze controleren met grote regelmaat bij de campingrotonde. Dat laten ze niet over aan de policia local, want dat zijn allemaal vriendjes van plaatselijke bevolking die dan ook nooit een aanhouding verrichten of zelfs maar een bon uitdelen. De ochtend na de grote carnavalsoptocht was het weer raak. Een uitgebreide alcoholcontrole. Omstreeks half 10 stonden er wel 20 auto's aan de kant van de weg en vierden bont uigedoste Spanjaarden (vooral jonge vrouwen) uitbundig feest, de meesten met en rijverbod van enkele uren en een fikse boete in het vooruitzicht.
Carnaval wordt hier traditioneel afgesloten met de verbranding van de sardine op aswoensdag: een feest van allure. De meeste buurten dossen zich uit in bizarre kledij waarin altijd de weduwe herkenbaar moet zijn. Het is in feite een soort visserscarnaval,waaraan mannen vrouwen en kinderen verkleed als weduwen deelnemen. Je ziet er de serieus gekjlede weduwen, de uitdagende jonge meiden, de hoerige kereks en de onschuldige chico's en chica's die giechelen om de enorme fallussen die tot troost van de vissersweduwen worden meegevoerd. Hoofdkleuren zijn zwart en rood, met wat wulpse varianten in groen, paars en geel op zwart. Vóór middernacht moet de sardine die inmiddels is veroordeeld door de inquisitie als symbool van het leed van de vissersweduwe worden verbrand en volgt een knallend vuurwerk om de duivel en de boze geesten te verdrijven.Het feest eindigt met een groot openluchtbal dat tot in de vroege uren doorgaat. En de 40 vastendagen worden feestelijk besteed aan het voorbereiden van de semana santa: het paasfeest dat bol staat van uitbundige processies.
De lente is inmiddels aangebroken en het bloed wordt weer dunnerwat te merken is aan de hangjeugd die zich minder met scooterjes en meer met de meiden bezig houdt. De lucht is bezwangerd met de geuren van de witte brem, amandelbloesem en mimosa. De hop hopt en de blauwe eksters fluiten ipv schreeuwen.
's Nachts hoor je de branding van de Atlantische Oceaan en 's ochtends waait de zilte nevel je naar de douche. Het grote genieten is weer begonnen en van de wat sombere weken is de herinnering snel vervaagd...
We zijn voorzichtig bezig onze reis naar het noorden te plannen. Alle kans dat onze volgende lange stop een camping in Luxemburg wordt waar we voor een campingentverhuurbedrijf tenten gaan inrichten en beheren. Eind juni Zeeland en dan de voorbereiding voor half augustus als we naar USA-west gaan voor 23 dagen. En dan eind september weer richting Spanje.Dacht je rust te hebben in je pensioenperiode: we hebben 't nog nooit zo druk gehad. We blijven onsechter verwonderen en genieten op alle fronten. We doen van ons wedervaren wel weer verslag en groeten jullie met een knuffel!
Ad & Nelleke