de nationale parken: heel veel moois

Na Seguoia NP was Zion NP ons volgende park. We gingen met een bus door de canyon en kregen uitleg over de beelal met oudtestamentische namen versierde rotsformaties. Imposant en heel rustg. Herten op de weg (die hebben we op de wegen veel zien liggen, doodgereden door die grote terreinwagens met bullbar). Toch ben je er snel doorheen en kun je naar het bezoekerscentrum waar je aanvullende info krijgt. De volgende dag naar het Bryce NP, van Reef naar Green River. Ook hier weer schitterende rotsformaties, maar ook de indruk van een sterk verwaarloosd platteland met veel rommel bij de verspreide woningen. Op 09/09 van Moab naar Kayenta. In M. een prima hotel, met zelfs een kitchenette. Veel bossen op rotsige bodem. Zo kwamen we in Monument Valley, het rode woestijngebied met de vele bizarre rotsformaties, die vaak als decor voor westerns dienden. Ook de reclame die vroeger voor de Marlboroughsigaret diende werd hier opgenomen. We hobbelden met de auto ruim anderhalf uur door dit imponerende landschap en de dames moesten de verschillende stands van de veeltallig aanwezige indianen bezoeken. Een indiaan vroeg of we dit mooi vonden en zoja, dan wist hij een nog veel mooiere canyon: het Chelly National Monument. De volgende dag zouden we een kort ritje naar Page hebben, dus op zijn advies maakten we de omweg naar die oude indianenkloof. Er wonen nog steeds mensen daar, de indiaan kwam er zelf ook vandaan en hij had niet overdreven. Een schitterend uitzicht in de diepte, ontroerende beelden en een diepe stilte. Ook hier weer heel weinig bezoekers. De verdere rit naar Page gaf ons weer een beeld van het andere Amerika: bittere armoede. Verwaarloosde natuur, veel mobilhomes met kraal en hogan (6 of 8-kantige huisje ), zwerfhonden en - net als in Mexico en Spanje - overal rondslingerende troep. De koeien lopen los in de wegbermen, de schoolbus heeft een stopbord als richtingwijzer en waag het niet voorbij te rijden als dat uitstaat. We kwamen laat in Page aan, maar het was nog niet zo donker dat we de naast elkaar staande vele kerken van verschillende kerkgenootschappen niet zouden zien. Er is zelfs een Church Chicken.
Na Page naar Tusayan, de Grand Canyon bezoeken. We maakten de volgende dag een bustocht door de canyon. Een fantastische ervaring, die niet van je netvlies wijkt. Als je je nog niet bewust zou zijn van de nietigheid van de mens word je hier wel even met je neus op de feiten gedrukt. De volgende dag naar Las Vegas vanwaar we naar huis terug vliegen. We nemen nog een stuk van Route 66 mee en filosoferen over het gegeven dat we toch wel oud zijn geworden: het jeugdsentiment vertelt ons tenminste iets dergelijks.
Welnu, met deze constatering wil ik dit verslag beëindigen. De volgende mails beschrijven de reis naar Spanje en ons verblijf in Isla Cristina. Lezer, het ga je goed!
Groet, Ad